افعال جداشدنی در آلمانی [افعال تفکیک پذیر و تفکیک ناپذیر]

همان‌طور که می‌دانید نکات پیچیده و شگفت‌انگیز زیادی در مورد زبان آلمانی وجود دارد، اما افعال جداشدنی در آلمانی برای بسیاری از زبان‌آموزان آلمانی مشکلات زیادی ایجاد می‌کنند. در این مقاله از سری مقالات آموزش زبان آلمانی، همه نکات لازم را در مورد افعال تفکیک پذیر و تفکیک ناپذیر در زبان آلمانی، از جمله نحوه استفاده از آنها، زمان جداکردن و شرایط عدم جداسازی آنها یاد خواهیم گرفت. در این مقاله این جزئیات را به مراحل ساده تقسیم کرده‌ایم و اطلاعاتی را که واقعاً برای حفظ کردن نیاز دارید به حداقل رسانده‌ایم. در این صورت اگر قصد فراگیری افعال جداشدنی در آلمانی آن هم یکبار برای همیشه را دارید، پیشنهاد می‌کنیم به مطالعه ادامه مقاله بپردازید.

افعال جداشدنی در آلمانی چیستند؟

در زبان آلمانی، برخی از افعال در زمان حال به دو قسمت تقسیم می‌شوند. درحالی‌که ممکن است عجیب به نظر برسد. ما همین کار را در انگلیسی انجام می‌دهیم. در زبان انگلیسی نامی که به آنها داده شده است، افعال عبارتی (phrasal verbs) است.

در افعال جداشدنی در آلمانی فقط با اضافه‌کردن یک حرف اضافه (کلمه‌ای که رابطه بین دو چیز را نشان می‌دهد، مانند ab, an, auf, aus, bei, ein و غیره) می‌توانیم معنای فعل را تغییر دهیم. در آلمانی، افعال زیادی از یک پیشوند (اغلب یک حرف اضافه) و یک فعل اصلی ساخته می‌شوند. هنگامی که یک پیشوند به یک فعل اصلی اضافه می‌شود، معنی آن تغییر می‌کند.

در زبان انگلیسی هم قضیه به همین شکل است. ما می‌توانیم با اضافه‌کردن یک حرف اضافه معانی برخی از افعال را در انگلیسی تغییر دهیم، اما در انگلیسی آن را بعد از فعل اضافه می‌کنیم. در حالی‌که این یک کلمه جداگانه است. افعال عبارتی get along، get over و get down را در نظر بگیرید. هر سه آنها کلمه “get” را دارند، اما وقتی حرف اضافه زیر را تغییر می‌دهید، معنای متفاوتی را به get می‌دهید. حروف اضافه (یا در آلمانی، پیشوندها) نیز به همین صورت تفاوت زیادی ایجاد می‌کنند.

افعال تفکیک ناپذیر در آلمانی (untrennbare Verben)

چگونه متوجه می‌شوید که یک پیشوند یا فعل قابل تفکیک است؟ خوشبختانه، لازم نیست هر فعل را مرور کنید و حفظ کنید و اینکه آیا آن جزء افعال جداشدنی در آلمانی است یا خیر. شما فقط می‌توانید به‌خاطر بسپارید که کدام پیشوندها حذف می‌شوند و کدام‌یک نه. اگر واقعاً می‌خواهید تلاش‌های موردنیاز خود را به حداقل برسانید، فقط باید به‌خاطر داشته باشید که کدام پیشوندهای فعل از هم جدا نمی‌شوند. پیشوندهای زیر غیرقابل‌تفکیک هستند:

ge-, be-, zer-, ver-, ent-, er-, re-, de-, des-, dis-, in-, miss-, fehl-, hinter-

به جز موارد بالا، سایر پیشوندها می‌توانند در افعال جداشدنی در آلمانی به کار روند که در ادامه به این مورد خواهیم پرداخت.

مثال:

Ich empfehle dir diesen Laden.

من این فروشگاه را به تو پیشنهاد می کنم.
توضیح: “emp-” این یکی از آن پیشوندهایی است که از جدانشدنی است، بنابراین همیشه باید در کنار فعل بماند.

لیست افعال تفکیک ناپذیر آلمانی

پیشوندهایی که از فعل جدا نمی شوند به شکل زیر است:

• besuchen
• entkommen
• empfangen
• gefallen
• erteilen
• missverstehen
• zerreißen
• verfahren

افعال تفکیک پذیر در آلمانی (trennbares Verb)

فعل های آلمانی با پیشوند زیر همیشه جزو آن دسته از افعالی هستند که جداشدنی و تفکیک پذیر هستند. این پیشوندها شامل :

an-, auf-, ab-, aus-, bei-, da-, ein-, mit-, vor-, zu-, hin-, her-, hoch-, heim-, nach-, los-, weiter-, weg-, gegen-, runter-, rüber-, rein-, raus-, entlang-, empor-, entgegen-, fern-, fest-, fort-, nieder-, zurecht-, zusammen-, auseinander-, entzwei-, hinterher-, gegenüber-

مثال:

Ich kaufe in diesem Laden ein.

من از این فروشگاه خرید می کنم.
توضیح: “ein-” یکی از آن پیشوندهایی است که از هم جدا می شوند و تفکیک پذیر می باشد. بنابراین در آخر جمله می آیند.

لیست افعال تفکیک پذیر آلمانی

نمونه هایی از پیشوندهایی که قابل تفکیک و جداشدنی هستند، عبارتند از:

• abfahren
• anrufen
• aufwachen
• ausziehen
• einkaufen
• mitkommen
• losfahren
• hingehen
• zulassen
• herbringen
• beibringen

تفکیک پذیر و تفکیک ناپذیر

افعالی که می توانند قابل تفکیک یا غیر قابل تفکیک باشند. گروه خاصی از پیشوندها هستند که نمی توانند تصمیم خود را بگیرند. گاهی اوقات می خواهند خود را از فعل جدا کنند، گاهی اوقات خود را از فعل جدا نمی کنند. که اینگونه پیشوند افعال به شکل زیر هستند:

• durch-
• hinter-
• über-
• um-
• unter-
• voll-
• wider-
• wieder-

افعال جدا نشدنی در آلمانی (افعال تفکیک ناپذیر)

مراقب پیشوندها باشید. همه آنها جزء افعال جداشدنی نیستند!

نمونه‌های زیادی از پیشوندها وجود دارد که معانی کلمات را تغییر می‌دهند. بسیاری از اینها حروف اضافه هستند، اما، درست مانند زبان انگلیسی، برخی از آنها کلمات مستقل نیستند، بلکه فقط پیشوند هستند.

بیایید فعل “laufen” (راه‌رفتن) را در نظر بگیریم. خوب، “sich verlaufen” به معنای بیراهه رفتن است؛ بنابراین ممکن است فکر کنید، “آها! در اینجا ما یک پیشوند ver داریم که به ابتدای فعل چسبیده است. من می‌دانم اگر بخواهم آن را به هم ربط بدهم چه باید بکنم. من پیشوند را در انتهای جمله قرار می‌دهم و فعل اصلی را مانند معمولی با هم ترکیب می‌کنم. متأسفانه در این مورد درست نیست.

اگر بگویید “Ich laufe mich ver” جمله شما نادرست است و شنونده خود را گیج می‌کنید. این امر به این معنی است که «I walk me…ver» با پیشوند «ver-» مخاطب در فهم سخنان شما به وسط ناکجاآباد می‌برد.

درست است که “ver-” یک پیشوند است و همچنین درست است که روی یک فعل اصلی چسبیده است، اما این یک فعل جزء افعال جداشدنی در آلمانی نیست. این یک فعل تفکیک ناپذیر است. در این حالت، آن پیشوند را دقیقاً در همان جایی که هست رها می‌کنید و بقیه کلمه را طبق معمول مزدوج می‌کنید:

“Ich verlaufe mich.” (من به بیراهه می‌روم)

سخن پایانی

یادگیری زبان آلمانی نباید آن‌قدرها هم سخت باشد. در واقع، اگر آن قدم اولیه را بردارید، تقریباً بدون دردسر پیش می‌روید. افعال جداشدنی در آلمانی بعد از اینکه تسلط خوبی روی افعال اصلی داشته باشید و بدانید کدام پیشوندها تفکیک پذیر هستند، به‌راحتی قابل‌فهم و استفاده هستند. با دانستن این مطلب، باید بتوانید با اطمینان خاطر از افعال تفکیک پذیر آلمانی استفاده کنید.