وجه التزامی در آلمانی (Konjunktiv 2) – جملات آرزویی

وجه التزامی در آلمانی یا Konjunktiv II که به وجه شرطی هم معروف است، یکی از قواعد به نسبت سخت زبان آلمانی محسوب می شود.
یکی از شروط یادگیری حالت التزامی یا همان Konjunktiv 2، نحوه صرف افعال است. تا زمانیکه صرف افعال در حالت التزامی را به خوبی یاد نگیرید، کاربرد این گونه جملات آرزویی در زبان آلمانی برای تان دشوار خواهد بود. بنابراین به ادامه این مطلب از سری مطالب آموزش زبان آلمانی به خوبی توجه کنید.

 

وجه التزامی در آلمانی :

وجه التزامی چیست؟ وجه التزامی برای بیان شرط، احتمال، آرزو، تردید، میل و امثال آن به کار می‌رود. هرگاه اتفاق افتادن فعل حتمی نباشد، از وجه التزامی استفاده می شود.

«فعلی که وجه التزامی است، همیشه به دنبال فعل دیگری می‌آید».

به مثال های زیر به عنوان زمینه سازی آموزش امروز دقت کنید:

• وجه خبری: امروز باران می‌آید.
• وجه التزامی: فکر می‌کنم امروز باران بیاید.
• وجه خبری: حسن به بانک رفته‌است.
• وجه التزامی: حسن باید به بانک رفته باشد.
• وجه خبری: هر روز کمی پیاده‌روی می‌کنم
• وجه التزامی: اگر کمی سرحال‌تر بودم، میتوانستم هر روز کمی پیاده‌روی کنم.

همانطور که مشاهده کردید در تمامی وجه التزامی تردید و شکی در مورد اتفاق افتادن فعل وجود دارد.

پس وجه التزامی در آلمانی یا همان Konjunktiv در چه مواقعی به کار می رود؟

• جمله به عنوان شرطی باشد. (اگه بری فرانسه شغل بهتری گیرت میاد)
• جمله به عنوان رویا و آرزو باشد. (کاش حقوقم بیشتر بود)
• جمله به عنوان درخواست مودبانه باشد. (می تونید برام یه خونه جور کنید؟)

نکته: تمامی توضیحات بالا صرفا زمینه سازی بود برای یادگیری بهتر وجه التزامی (Konjunktiv II) در زبان آلمانی. پس به ادامه مطلب با دقت توجه کنید.

 

در این آموزش، ما به دو مبحث می پردازیم:

1- صرف افعال وجه التزامی در زبان آلمانی

2- طرز نوشتن جملات آرزویی در آلمانی

 

1- صرف افعال وجه التزامی در آلمانی:

در این حالت به دو روش تقسیم می شوند.

روش اول: زمانی که فعل باید به حالت Konjunktiv II صرف شود. (در واقع حالت Konjunktiv II ، از زمان Präteritum نشات گرفته است و فقط یکی از حروف فعل به umlaut تبدیل می شود.)

مثال:

Wenn er rechtzeitig käme, könnten wir ins konzert gehen.

اگر اون سر وقت میومد، ما میتونستیم بریم کنسرت.

 

• تبدیل فعل kommen به Konjunktiv II

Kommen => (Präteritum) kamen => (Konjunktiv II) kämen

نکته: اگر دقت کرده باشید در جمله ی بالا، حتی فعل کمکی (مودال ورب) können هم به صورت وجه التزامی صرف شده است.

 

روش دوم: زمانی که فعل به صورت zusammengesetze می آید. یعنی (فعل مصدری + würden). یعنی اینکه لازم نیست هر بار فعل را به حالت وجه التزامی دربیاوریم، بلکه تنها با آوردن مصدر فعل اصلی + würden جمله آرزویی و شرطی را براحتی بیان می کنیم.

مثال:

(Wenn + würden فعل کمکی صرف شده + مصدر فعل اصلی در آخر جمله)

Wenn ich reich wäre, würde ich mir ein Auto kaufen.

اگر من پولدار بودم، برای خودم یک ماشین میخریدم.

 

اما روش اول یا روش دوم ؟

در اکثر مواقع، کدام فعل ها باید به روش اول و کدام فعل ها به روش دوم در جمله بیایند؟

فعل هایی که در اکثر مواقع به روش اول یعنی Konjunktiv II به کار برده می شوند، شامل افعال زیر می شوند:

 1. sein => (Präteritum) waren => (Konjunktiv Il) wären بودن

ich	wäre
du	wärest
er/sie/es	wäre
wir	wären
ihr	wäret
sie/Sie	wären

2. werden => (Pretretum) wurden => (Konjunktiv Il) würden شدن

ich	würde
du	würdest
er/sie/es	würde
wir	würden
ihr	würdet
sie/Sie	würden

3. haben => (Präteritum) hatten => (Konjunktiv Il) hätten داشتن

ich	hätte
du	hättest
er/sie/es	hätte
wir	hätten
ihr	hättet
sie/Sie	hätten

مدال ورب ها هم فقط باید به روش وجه التزامی (Konjunktiv II)در جمله به کار برده شوند.

dürfen => (Präteritum) durften => (Konjunktiv II) dürften  اجازه داشتن

ich	dürfte
du	dürftest
er/sie/es	dürfte
wir	dürften
ihr	dürftet
sie/Sie	dürtfen

در زیر ادامه افعال کمکی (مدال ورب) را مشاهده می کنید.

können => (Präteritum) konnten => (Konjunktiv II) könnten
wollen=> (Präteritum) wollten => (Konjunktiv II) wollten
sollen=> (Präteritum) sollten => (Konjunktiv II) sollten
mögen => (Präteritum) mochten => (Konjunktiv II) möchten

 

فعل هایی که در جمله به راحتی به هر دو روش به کار برده می شوند:

روش اول: Lassen=> ließen=> ließen (گذاشتن)
روش دوم: würde lassen

روش اول: Kommen=> Kamen=> kämen (آمدن)
روش دوم: würde kommen

روش اول: gehen => gingen => gingen (رفتن)
روش دوم: würde gehen

روش اول: bleiben => blieben => blieben (ماندن)
روش دوم: würde bleiben

روش اول: wissen => wussten=> wüssten (دانستن)
روش دوم: würde wissen

روش اول: kaufen => kauften=> kauften (خریدن)
روش دوم: würde wissen

در ادامه بخش دوم و سوم فیلم آموزشی وجه التزامی در آلمانی را مشاهده کنید:

بخش دوم :

 

بخش سوم :

 

2. طرز ساخت جملات آرزویی در آلمانی

جملات آرزویی در زبان آلمانی به چند دسته تقسیم می شوند که در زیر به توضیح آنها خواهیم پرداخت.

• جمله به عنوان شرطی باشد: اگر جمله ما شرطی باشد همیشه با دو جمله کامل می شود. بنابراین جملات ما دو فعلی هستند، و با wenn شروع می شوند.

مثال:

Wenn ich nach Berlin komme, bringe ich dir das Auto mit.

اگر بیام برلین، ماشین رو برات میارم.

همانطور که مشاهده کردید این جمله کاملا واقعی است و آرزو و رویایی ندارد بنابراین جمله را همان گونه ساده بیان می کنیم.

Wenn ich Flügel hätte, würde ich fliegen.

اگر بال داشتم، پرواز می کردم.

این جمله کاملا غیر واقعی است و شامل دو بخش می شود که بخش اول گذشته و بخش دوم آینده است، به همین دلیل فعل اول به حالت التزامی صرف شده و فعل دوم به کمک فعل کمکی würden نوشته شده است، پس جزء جملات آرزویی است.

 

• جمله به عنوان رویا و آرزو باشد: برای ساخت جملات آرزویی در زبان آلمانی، برای نشان دادن حسرت خود از doch یا nur در کنار wenn استفاده می کنند.

Wenn mein Hund doch gesund wäre.

کاشکی سگ من سالم بود.

این جمله را می توان به صورت زیر هم نوشت:

Ich wünschte, mein Hund wäre gesund.

Ich wünschte, ich wäre Arzt.

من آرزو کردم کاش من یک دکتر بودم. (کاش دکتر بودم)

در جملات آرزویی بالا همانطور که مشاهده کردید با wünschten نیز در ابتدای جمله می توان آرزوی خود را بیان کرد.

Er wäre gerne Olympiasieger

او آرزو داشت قهرمان المپیک بود.

حتی با آوردن gern در جمله نیز میتوان میل و آرزوی خود را بیان کرد.

 

 

• جمله به عنوان درخواست مودبانه باشد: در این صورت مدال ورب ها را در حالت التزامی در اول جمله آورده و فعل اصلی به حالت مصدری خود باز می گردد.

Könnten Sie mir bitte sagen, wie spät es ist.

آیا می‌توانید لطفا به من بگویید که ساعت چند است؟

Du sollst gleich zum Chef gehen.

تو باید همین الان پیش رئیس بری.

 

به‌صورت خلاصه:

حالت التزامی Konjunktiv II برای ساخت جمله هایی بکار برده می شود که در زیر آنها را فهرست کرده ایم:

• جمله های شرطی یا همان die Bedienungsätze
• جمله های آرزو یا خیال (die Wünschsätze)
• جمله های حدس و گمان (die Vermutungssätze)
• جمله هایی که غیر واقعی هستند (die unwirkliche Sätze)
• جمله های ادب و احترام (die Verehrungssätze)
• جمله های قیاس و مقایسه ای (die Vergleichssätze)

 

فیلم آموزشی:

در ادامه به فیلم آموزش این حالت و همچنین کاربرد وجه التزامی در آلمانی را مشاهده می کنید. همچنین این فیلم به زبان آلمانی می باشد. توضیه می شود برای تقویت بخش شنیداری خود حتما این ویدیوی کوتاه را مشاهده کنید.

 

سخن پایانی

وجه التزامی در آلمانی یا همان حالت Konjunktiv II را باید به خوبی یاد بگیرید تا بتوانید جملات آرزویی در زبان آلمانی را به آسانی بیان کنید. امیدوارم از این مطلب آموزشی لذت برده باشید. لطفا نظرات خودتون را در انتهای همین مطلب برامون کامنت کنید.